"grudniowe "Moje Mieszkanie"

Ukazał się grudniowy numer, co tu dużo mówić wyczekiwany. Wprawdzie szyłam te świąteczne
ozdoby na chybcika i dużo im brakuje, ale zawsze to miło jak jak się zobaczy w pięknym otoczeniu coś zrobionego przez siebie. Serduszka i choinki można powiesić na drzewku, albo wykorzystać tak jak zrobiła to stylistka :-)

Jagoda lubi proste ozdoby i taka też jest ta girlanda ;-)

zdjęcia Chaty są naprawdę piękne, ale nie bardzo wiem po co dawać fotkę ptaka bez głowy ??? Biorąc pod uwagę ilość czasu jaką stylistka i fotograf poświęcali na każde ujęcie, to akurat chyba nikogo nie zachwyca. Nie wiem czy to kwestia druku, ale chyba lepiej było dać mniejsze zdjęcie, ale jednak z głową hi hi. W końcu nie jest to Bezgłowy Nick, ani też Jeździec bez głowy. Tak więc drodzy oglądacze :-)) mojego bloga chyba nie zdziwicie się , że jest mi smutno i odkładam tą sprawę do kuferka straconych szans :-((.

Nie pokazałam zdjęć, które sama zrobiłam bo wszystkie jak jedno wyszły mi niewyraźne, niemniej przynajmniej mój ptak jest anatomicznie całościowy ;-)

i jeszcze zdjęcie w dziennym świetle na balkonie. Ptaszek do kompletu z tym ze zdjęcia, tylko "patrzy" w drugą stronę :-))

Podsumowując, z jednej strony jest mi bardzo przyjemnie. Jestem wdzięczna Jagodzie, że zechciała by moje "szmacianki" nie tylko ozdobiły chatę, ale też poprzez gazetę zaistniały w "świecie". Doceniam pracę stylistki Bereniki Ziemkiewicz i fotografa Kalbara - nie miałam pojęcia, że jedno zdjęcie wymaga tyle pracy - i bardzo miło wspominam spotkanie z nimi. Pewnie ktoś powie : ciesz się babo, że miałaś okazję zaistnieć w prasie, bo setki osób robią lepsze rzeczy i nikt ich nie pokazuje, a ty marudzisz. Więc nie chcę wydać się niewdzięcznicą, ale jednak wolałabym, żeby ptak był z głową hi hi.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich zaglądających i dziękuję Jagodzie.

25 listopada - święto Misiów :-))

Zazwyczaj 25 listopada jest mało przyjemny. Zimno, deszczowo i ogólnie ponuro, więc takie "misiowe święto" sprawia, że się uśmiechamy i jakoś nam lepiej na duszy. Przynajmniej ja tak mam, ale co tu ukrywać jestem mocno szurnięta na misiowym tle. Dużo ich ze mną zamieszkuje i ciągle przybywają nowe :-)). Byłam już całkiem podrośniętą panienką jak dostałam od Dziadka mojego pierwszego misia. Był żółty, miał czerwona kokardę, a że było to baaaaaaaaardzo dawno temu ;-), w środku miał trociny. I to niestety przyczyniło się do jego podróży w zaświaty. Moja młodsza siostra w wieku lat mniej więcej czterech przeżywała fascynację pralką o wdzięcznym imieniu "Frania". Wir to było coś pięknego po prostu, a jeszcze jak coś się w owym wirze kręciło to już było samo szczęście. Wrzucała tam wszystko co złapała. I w taki właśnie sposób zakończył życie mój misiu. Następnego dostałam już jako całkiem dorosła osoba od mojego teścia. Niestety gdzieś przepadł. Potem przez wiele lat była przerwa, aż dostałam od koleżanki na urodziny małego misia w świątecznym sweterku. I się zaczęło hi hi. Po kilku latach moja misiowa kolekcja trafiła na wystawę do Biblioteki Miejskiej. Co roku robią tam w grudniu wystawę różnych kolekcji. Misie cieszyły się taką popularnością, że zamiast miesiąc mieszkały w bibliotece dwa . A teraz "pani z misiami"jest zapraszana do przedszkoli :-)) i najmłodszych klas. Dzieci przynoszą swoje ulubione przytulanki (na przykład plastikowego dinozaura ;-) ),czytamy zawsze jakąś misiową książeczkę i opowiadamy o tym co kolekcjonujemy. Dzieciaki zbierają zadziwiające rzeczy hi hi. Ale dość tego gadania, teraz kilka zdjęć. Niestety natchnęło mnie już po południu i nie bardzo mi wyszły, ale trzeba jakoś uczcić to miłe święto.





To mój najnowszy misiu, albo misia :-)) jak kto woli " Alicja w Krainie Czarów". Przyjechała ze mną z Krakowa. To kolejny prezent od Patrycji.


Skorzystałam ze zdjęć z książki "Teddy's World" Mirjii de Vries wyd. Joost Elffers Book.

"rzut oka na Przemyśl"

Po dwóch tygodniach chorowania uznałam, ze dość i basta i wybrałam się na mały spacer ulicami Przemyśla. To naprawdę piękne miasto, ma tylko pecha do tych co nim zarządzają. Ale mam nadzieję, że chętnie powędrujecie razem ze mną :-)).

"w Krakowie"

Wybrałam się w niedzielę do Krakowa na Targi Książki. Tłum ludzi był taki, że aż trudno uwierzyć w sondaże pokazujące marność czytelnictwa w Polsce. Niestety po wieloletniej pracy w księgarni wiem,że to co na targach nijak się ma do codzienności. Obleciałam oczywiście większość stoisk, obejrzałam straszne ilości książek li i jedynie dla przyjemności :-)). Dziecko nawet uwieczniło to na zdjęciach. Ta marsowa mina nie odnosi się do treści, a jest wynikiem mojego lenistwa. Nie chciało mi się wyciągać drugich okularów, a usiłowałam coś przeczytać.

Nabyłam kilka książek. W końcu być na targach i nic nie kupić to grzech po prostu.

"Bezdomny Ptak" wyd. Dwie Siostry - dla trochę starszych dzieci, ale nikt nie powiedział, że dorosły nie może też przeczytać. Historia opowiadana, przez hinduską nastolatkę, która w wieku 13 lat zostaje żoną, a niewiele później wdową. Wydaje się, że jej życie kończy się zanim się zaczęło, ale dzięki posiadanemu talentowi udaje jej się odmienić niewesoły los.

"U Martwych w Dallas" - kolejna książka o Sookie Stackhouse. Kilka lat temu Zysk wydał "Martwego aż do zmroku" i na tym poprzestał. Niestety to wydawnictwo często zaczyna jakąś serię i jej nie kończy. W tym przypadku po sukcesie serialu "Czysta krew", wydawanie przejął Mag. Zobaczymy jak będzie dalej bo Charlaine Harris wydała już sporo książek o Sookie. Jak ktoś lubi kryminalno-wampirze opowieści to przeczyta z przyjemnością.

"Gra" - Katherine Neville po kilku latach napisała kontynuację "Ósemki". Bardzo mnie to ucieszyło bo "Ósemka" to jedna z moich ulubionych książek. Zaczęłam ją czytać i nie mogłam się oderwać. Mam nadzieję, że "Gra" będzie równie wciągająca.

"Posłaniec"- druga po "Złodziejce książek"wydana przez Naszą Księgarnię książka Marcusa Zusaka. "Złodziejka" tak mnie zachwyciła, że nie mogłam się powstrzymać przed zakupem "Posłańca".

"Życie i Los"- przeznaczone na prezent, ale pewnie też przeczytam :-)), chociaż nie jest to lektura łatwa i przyjemna.

"Azyl"- ostatnio wiele się mówiło o tej książce. Chętnie przeczytam, tym bardziej, że historia opowiedziana w niej jest mi zupełnie nieznana.

Miałam zamiar pochodzić po Krakowie, jakieś zdjęcia zrobić, ale niestety pogoda okropnaaaaa, cały czas leje, a ja na dodatek złapałam grypę do towarzystwa z dzieckiem. Chorujemy sobie z Jakubkiem i jak na razie tylko Marysia trzyma się dzielnie . Ale przynajmniej mam co czytać hihi.

I jeszcze z zupełnie innej beczki :-), kupiłam trochę kamieni, więc po powrocie do domku będę miała co robić.

"przeraźliwie świąteczny patchwork ;-)"

Dawno mnie tu nie było, ale szczerze mówiąc od kiedy stałam się osobą bezrobotną jakoś mam mniej czasu ;-)) . Po powrocie do domu najpierw oddałam się totalnemu lenistwu, a potem trzeba było zabrać się za porządki. Nie wiem zresztą kiedy skończę, bo odkurzenie tego wszystkiego co stoi na półkach, wisi na ścianach i generalnie czyszczenie tony rupieci zalegających mieszkanie zdaje się nie mieć końca. Ale kiedyś tam niewątpliwie skończę. W tak zwanym międzyczasie uszyłam w tempie expresowym bieżnik i podkładki . Ma to być prezent dla Niemki i trochę mam obawy czy obdarowana będzie zadowolona. W każdym razie dowiem się już w następnym tygodniu. A jutro jadę do Krakowa na ostatni dzień Targów Książki. tym razem już tylko z potrzeby własnej :-)) i zapewne przywlokę kolejne obiekty do odkurzania, ale co tam, z książkami podobno tak już jest, że jak wpuścisz do domu jedną to potem rozmnażają się bez jakiejkolwiek kontroli.


Nora i Gacuś oglądają ptaszki :-))