"bez tytułu, bo jakby był to chyba tylko o braku rozumu ;-)"

Dawno nie pisałam, wcale nie z braku chęci, a raczej kompletnego chaosu, który to chaos sama osobiście stwarzam wokół siebie. Jak już się chwaliłam mam piecyk i miałam też ścianę przed piecykiem, o którą wszyscy się obijali bo przejście pomiędzy było raczej dla osób jakby połówkowej postury. Niektórzy też ( nie ja !!!) postanowili sprawdzić gdzie tak naprawdę znajduje się okienko strychowe ukryte za ścianą, przed którą stał stół z półkami robiący za biurko me osobiste, oczywiście zawalony do granic możliwości. Pod stołem też różności się znajdowały. Póki co nie bardzo mnie ciekawość pchała do okienka z braku funduszy i jakoś mniej mi w drogę wchodziło niż ściana, więc mało mnie nie trafiło wiadomo co, kiedy jednego dnia po powrocie do domu zastałam dziurę w owej ścianie wyharataną i kawał drutu sterczący z dziury, który dawał możliwość otwierania okienka , a raczej przytrzymywanie go , żeby z nadmiaru radości, że zostało zlokalizowane nie spadło na podwórko przy okazji waląc kogoś w łeb. Nooo, po prostu wyleciałam z domu jakby mnie stado upiorów goniło. Musiałam jakoś zneutralizować żądzę mordu jaka mnie ogarnęła hihi. Ale co tam,wyjścia już nie było i trzeba było działać. Jestem więc kompletnie zrujnowana, ale nie posiadam już ściany i posiadam okienko. Okienko zostało zaanektowane przez koty, wprawdzie wielkie to ono nie jest, ale na poduchę z kocią osobą wystarcza :-).

Dobry człowiek roboty na kredyt wykonał, niestety materiały musiałam nabywać więc... Teraz powinnam to wszystko odpracować, ale nie ma lekko. O ile na początku prac remontowych byłam pełna zapału to poźniej jakoś mi przeszło. Stare okienko niestety poszło precz, na nowe czekałam trzy tygodnie. W końcu niby wszystko co dobry człowiek miał wykonać, już było zrobione i teraz nastała moja kolej. O, jakie miałam ambitne plany:malowanie, czyszczenie, sprzątanie na wysoki połysk itd. I nic, wstając rano planowałam, że dzisiaj to już na pewno to i tamto.I dalej nic, domki sobie szyłam

innymi pier....mi się zajmowałam, tylko w domu było coraz gorzej. Aż wreszcie powiedziałam sobie dość- już nie mogę na to wszystko patrzeć, nadszedł czas pracy. Zaczynam od kuchni. Pościągałam wszystko ze ścian, pomalowałam deski sufitowe, umyłam wszystko na moim prawie kredensie, a jest tam tego... i w momencie kiedy miałam owijać ów kredens folijką w celu obmalowania( bo innej opcji nie było, instalacja dożywotnia) coś mi tam w głowinie piknęło...i tu właśnie będzie o braku rozumu. Otóż tak mi podpasowało już posiadane okienko, że nabralam chęci na drugie w kuchni właśnie i nie tylko na okienko, ale nawet inne roboty "ścienne". Z przyczyn oczywistych zaplanowałam je na następne lato, więc malowanie akurat kuchni w tym roku mogłam sobie darować. Znowu mi się odechciało, chociaż kuchnię przy tej okazji wypucowałam. Teoretycznie w tym tygodniu maluję większy pokój hm...
Serdeczne pozdrowienia ze stryszku ;-)